text2

Ngayong panahon ng pag-usbong ng teknolohiya, napakaraming bagay na ang nagbago sa ating lipunan. Binansagan na ang Pilipinas bilang Texting Capital of the World. Ibig sabihin, mga Pinoy ang sobra kung gumamit ng teknolohiyang hatid ng mga selepono.

Noong hindi pa uso ang mga selepono, mas punctual ang mga tao. Makikipagkita sila sa taong kausap nila. May sinusunod na oras ang mga tao ayon sa mga napagkasunduan nila. Kunwari, makikipagdate ka sa kasintahan mo. Pupuntahan mo sila sa kanila at ipagpapaalam sa magulang. Kung may gimik ang barkada, paguusapan nila at pagpaplanuhan ito. Malamang sa hindi, lahat sila susunod dito. Kung hindi man makapunta, may magandang dahilan naman.

Ngunit sa panahon natin ngayon, hindi mo na malaman kung kailan talaga kayo magkikita. Sasabihin sa'yo, "text-text na lang." O kaya kapag may kailangang tapusing group project, "text-text na lang kung paano gagawin."

Minsan, gusto ko pa atang walang selepono. Dahil hindi masakit sa ulo kapag hindi ka sinipot ng kausap mo. O kaya hindi na sasakit ang ulo ko dahil sa isang taong napakalabo kausap. "Text text na lang." Para sa akin, 'yang salitang yan ay isang sumpa. Sumpang hindi mo na alam kung ano ba talaga ang ibig sabihin. "Text text na lang." Hindi ka sigurado, hindi ka makakapaghanda. Hindi mo alam kung kailan darating o saan magkikita. Basta, text text na lang.